ارزیابی آسایش انسان بر پایه شاخص های زیست اقلیم شهر تهران

تاثیر متقابل عوامل اقلیمی و آسایش انسانی بر کسی پوشیده نیست. این موضوع یعنی آسایش انسان یکی از مهم ترین مسائل و موضوعات کاربردی در اقلیم شناسی می باشد. در گذشته بشر با تجربه و شناخت اقلیم و به کار بستن راه های مختلف برای بهره گیری از اقلیم برای آسایش انسان و تامین آن تلاش میکرد. اما در سال های اخیر با به کار بستن شیوه های نادرست بدون توجه به میراث گذشتگان از میزان آسایش در بعضی از ساختمان ها کاسته شده است. با توجه به رشد جمعیت و نیاز به سکونتگاه مناسب لازم است تا با اندوخته های گذشته و روش های گوناگون به آسایش انسان دست یابیم. در ابتدا، سابقه مطالعات در جهان و ایران به طور مختصر بررسی گردید و با الگو گرفتن از این مطالعات روش های به کار بسته در این تحقیق برای شهر تهران به کار گرفته شده است. این تحقیق به بررسی اقلیم شهر تهران و طبقه بندی آن از طریق روش های استنادی، تحلیلی، توصیفی، آماری که در آن ویژگی های محیطی با توجه به اسناد و مدارک و گزارشات موجود مطالعه گردید و ارتباط بین متغیر های دما، رطوبت و باد جهت بررسی عناصر اقلیمی بر اساس مدل های بیکر، ترجونگ، شاخص دما و رطوبت، شاخص فشار عصبی، سوزباد و ضریب ناراحتی انسان پرداخته و شرایط آسایش و عدم آسایش انسان را در ماه ها و فصل های مختلف سال بررسی نموده، همچنین با استفاده از همین روش ها راهکارهایی را برای ایجاد آسایش انسان عنوان می دارد، تا با شناخت دو مولفه ی اقلیم و آسایش طرح جامعی را ارائه نماید. کیلد واژه : آسایش اقلیمی